Blogi to nowa literatura faktu

Brytyjczycy piszą największego bloga wszechczasów. Do końca października każdy mieszkaniec Wysp może zamieścić swój wpis dotyczący życia codziennego, zabawy, albo własnych zainteresowań. Ten niezwykły blog ma zachować dla przyszłych pokoleń wierne świadectwo życia w XXI wieku na Wyspach Brytyjskich.

Tak oto blogi stają się nową literaturą faktu. Akcja pisania zbiorowego bloga dokumentującego życie w jego przeróżnych kontekstach przypomina marzenia, jakie niegdyś snuł Tom Wolfe. Ten amerykański pisarz, dokumentalista i reporter jest jednym z twórców nowego dziennikarstwa. Propagowany (od lat 60.) przez Wolfe'a sposób narracji oraz kompozycji reportażu odbiegał od form, do jakich byli przyzwyczajeni czytelnicy (Wolfe m.in. nasycał swoje teksty mową potoczną, wprowadził do reportażu dialogi, narratorem był u niego często bohater opowieści itd.). Wolfe planował stworzenie "wielkiego amerykańskiego reportażu". Miał to być dokument totalny, pokazujący życie w Stanach Zjednoczonych poprzez opis codzienności.

O nowym dziennikarstwie Wolfe pisał tak:

Kiedy przechodzi się od tradycyjnego dziennikarstwa gazetowego do nowego dziennikarstwa, tak jak uczyniło to wielu moich znajomych i ja sam, odkrywa się, że podstawowa sprawa dla reportera, czyli informacja, nie odgrywa już takiej roli jak scena, jako że najbardziej wyrafinowane techniki prozatorskie opierają się właśnie na scenach. Zatem, główny problem reportera, to po prostu pozostanie z opisywanym bohaterem, tak długo , aż określone sceny będą się rozgrywać przed jego oczami. Nie ma tu reguł ani tajemnic rzemiosła, które byłyby pomocne. To jest zdecydowanie test na osobowość. Zadanie reporterskie nigdy nie będzie prostsze tylko dlatego, że robiło się to już wcześniej. Początkowy problem to podejście do zupełnie obcych ludzi, zakradnięcie się w jakiś sposób do ich życia, zadawanie pytań, na które zupełnie nie ma się prawa oczekiwać odpowiedzi, proszenie o pokazanie rzeczy, których normalnie nikomu się nie pokazuje itd. Wielu dziennikarzy uważa to za tak nieeleganckie, zawstydzające, czy nawet przerażające, że nigdy nie opanowują tego kluczowego pierwszego etapu. (Tłum. Joanna Wilczewska dla Laboratorium Reportażu).

Blogi już dawno wyszły z getta zwykłych relacji pamiętnikarskich. Ich autorzy coraz chętniej wykorzystują nowe formy i narzędzia komunikacji medialnej. Dwa rodzime przykłady:
- Ciepły, erotyczny blog "Ona bloxuje...", pisany w konwencji krótkich dialogów między dwojgiem kochających się ludzi. To jeden z najpopularniejszych blogów na agorowskim serwisie Blox.pl.
- Blog "Makowskiundpepe", część Ooops.pl. Odjechana hybryda artystyczno-publicystyczna. Głównym elementem wpisu jest tu na ogół jakaś niezwykła ilustracja, która staje się pretekstem do krótkiego, aluzyjnego komentarza.

Zbiorowe pisanie bloga przez Brytyjczyków jest samo w sobie ciekawym eksperymentem dokumentalnym. Przecież poszczególni autorzy będą zapewne pisać w różnym stylu i preferować różne sposoby relacji. Drugą warstwą bloga mogą okazać się komentarze pod wpisami.

A skoro bloggerzy tym różnią się od tradycyjnych pamiętnikarzy, że od razu upubliczniają swoje przemyślenia i zwierzenia, to może pisanie blogów powinno stać się elementem dziennikarskiego warsztatu?

A może Polacy również mogliby napisać wielkiego zbiorowego bloga? Jak myślicie - co mogłoby się w nim znaleźć?