Asia Times: Polityczna klęska USA na Ukrainie. Odradza się potęga Rosji. Co na to Polska?

Na znakomitym portalu Asia Times warto zajrzeć do interesujących, choć niepokojących analiz indyjskiego dyplomaty i publicysty M K Bhadrakumara. To niegdysiejszy ambasador Indii w Uzbekistanie i Turcji, specjalista od geopolityki.

W najnowszym tekście Bhadrakumar analizuje konsekwencje nominacji Wiktora Janukowycza na premiera Ukrainy. Autor uważa, że to klęska nie tylko Pomarańczowej Rewolucji, ale i amerykańskiej polityki wobec tego kraju. Dlaczego? Bo teraz Ukraina nie zechce wejść do NATO, no i już odbudowuje swoje relacje z Rosją. Prezydent Wiktor Juszczenko - zwycięzca Pomarańczowej Rewolucji, zwolennik bliskiej współpracy z Zachodem - jest osamotniony. A tzw. obóz pomarańczowy - rozbity.
Zdaniem Bhadrakumara, to koniec fali "kolorowych rewolucji", które przetaczały się od paru lat przez różne kraje, głównie postsowieckie. Owe rewolucje witane były przez Zachód z entuzjazmem, jako przejaw ekspansji demokracji. A więc i zachodnich wartości. Moskwa na ogół zgrzytała na nie zębami.

Notabene, warto przypomnieć, że taka rewolucja była też w Libanie (tzw. cedrowa rewolucja), w 2005 r. Doprowadziła do wycofania wojsk syryjskich z tego państwa. Zachodnie media biły jej brawo. Co z niej zostało - widzimy dziś codziennie w telewizji.

W swoim artykule Bhadrakumar wskazuje palcem na Polskę, jako głównego sojusznika USA w tej części Europy. Cóż, od siebie dodajmy, że w tej sytuacji porażka USA jest porażką Polski. Z tą różnicą, że Amerykanie nie graniczą z Ukrainą. A my owszem. I to my zostajemy z tym problemem.

Tymczasem - jak zauważa Maciej Falkowski na portalu Ośrodka Studiów Wschodnich - dramatycznie pogarszają się relacje Rosji z proamerykańską Gruzją. Jest już tak źle, że Falkowski nie wyklucza wybuchu wojny między tymi krajami. A przecież rządzący Gruzją prezydent Micheil Saakaszwili doszedł do władzy w wyniku tamtejszej "kolorowej rewolucji", która potem stała się bezpośrednim natchnieniem dla ukraińskiej Pomarańczowej Rewolucji.

Wygląda na to, że Rosja - po latach osłabienia - powoli odbudowuje swoje wpływy na terytorium dawnego ZSRR.

O tej odbudowie potęgi Rosji M K Bhadrakumar pisał w Asia Times w lipcu. Cytował wówczas m.in. artykuł rosyjskiego ministra obrony Siergieja Iwanowa, opublikowany w "Izwiestii" w dniu przyjazdu George'a W. Busha na szczyt G-8 w Sankt Petersburgu. Iwanow otwartym tekstem przekonywał, że Rosja ma już za sobą okres słabości i zamierza twardo dbać o swoje interesy.
To nie są czcze przechwałki.
Rosyjska gospodarka rozwija się, prezydent Władimir Putin jest bardzo popularny u siebie w kraju, w dodatku Rosja ma wymierne sukcesy polityczne. Prowadzi ekspansję surowcową (Bhadrakumar wylicza świeże, ogromne kontrakty energetyczne zawarte przez Rosjan z Japończykami i Niemcami). Moskwa publicznie zachowuje też umiarkowane, kompromisowe stanowisko wobec konfliktów na Bliskim Wschodzie, co na dłuższą metę może ją uczynić arbitrem tamtejszych sporów (choć z drugiej strony, dziwnym trafem Hezbollah w wojnie z Izraelem posługuje się rosyjską bronią).

A Stany Zjednoczone? Choć są jedynym supermocarstwem, to mają masę problemów. Sytuacja w Iraku wymyka się spod kontroli (amerykański "Newsweek" pisał niedawno, że jeśli wybuchnie tam wojna domowa, Amerykanie wycofają swoje wojska z tego kraju). Popularność Busha w USA spada. Nie ma pełnej zgody między Amerykanami a Europą. Choćby dlatego, że Europa wydaje się być skazana na korzystanie z rosyjskich surowców.
I właśnie w tej sytuacji, przy umacniającej się Rosji i słabnących Stanach Zjednoczonych, wyraźnie psują się relacje między tymi państwami. W marcu, w innym miejscu w internecie, Bhadrakumar straszył wręcz, że widać symptomy powrotu Zimnej Wojny.

Dodajmy parę zdarzeń z ostatnich dni...:
- Waszyngton nałożył sankcje na rosyjską agendę kontrolującą eksport broni. Rosja się wściekła - pisała "Gazeta Wyborcza".
- "Kreml święci dyplomatyczny triumf za triumfem we Wspólnocie Niepodległych Państw" - cieszył się rosyjski "Kommiersant" po ociepleniu relacji Moskwy z Mołdawią.
- Amerykanie zlikwidowali ulgi dla towarów z Rosji - podała Informacyjna Agencja Radiowa.

W tym samym czasie Bartosz Węglarczyk z "Gazety Wyborczej" wieszczy w swoim blogu, że jeśli w jesiennych wyborach parlamentarnych wygrają Demokraci, poważnie zmieni się amerykańska polityka zagraniczna. Górę weźmie izolacjonizm.
O nastrojach społecznych i politycznych w USA Węglarczyk pisze też w dzisiejszej "Wyborczej".

Zdaniem Bhadrakumara, za sprawą swojej polityki surowcowej Rosja sprytnie zaszła Zachód od tyłu. Efekt: zwycięzca Zimnej Wojny (Zachód) uzależnia się od przegranego (Rosji).

Polska ma o czym myśleć. Nasi wschodni sąsiedzi albo wprost współpracują z Rosją (Białoruś), albo odbudowują swoje z nią stosunki (Ukraina). Rosja przechodzi do kontrofensywy na Kaukazie (casus Gruzji), z którym też przecież wiążemy pewne nadzieje, bo stamtąd może do nas popłynąć ropa wydobywana i przesyłana niezależnie od Rosjan.
Do tego Zachód jest podzielony. Unia Europejska przechodzi kryzys własnej tożsamości. No i jest związana energetycznie z Rosją. Ta zaś dogaduje się ponad naszymi głowami z Niemcami.
Amerykanie coraz głośniej dumają nad samoograniczeniem we własnej polityce zagranicznej.

Rządzący Polską PiS to partia jednoznacznie proamerykańska. A zarazem uchodząca za radykalnie antyrosyjską i przeciwną pogłębionej integracji w ramach UE.

Jaka w tej sytuacji powinna być polityka zagraniczna Polski? Co zmienić?