"Dziennik" uderza w PiS. Zmiana frontu?

Mocny apel w sobotnim "Dzienniku".
Jan Wróbel - publicysta gazety, niegdyś wicenaczelny "Życia" i doradca premiera Jerzego Buzka - nawołuje prawicowych publicystów, by "skończyli z przymykaniem oczu na błędy prawicy".

Tekst Wróbla otwiera dział "Opinie" (str. 24) i jest odesłany z czołówki gazety.
Wróbel pisze tak:

"Prawicowi publicyści mają trudność w ujrzeniu prawdy o rządach Prawa i Sprawiedliwości. Doskonale rozumiem powody tej psychicznej blokady. Długie lata dominacji w języku publicznym i na rynku idei środowiska Adama Michnika, które niemal zdeptało prawicę, wykształciły w rycerstwie prawej strony umiejętność wyłapywania fałszu antyprawicowych schematów i walki z nimi. (...) Pomimo takich, a nie innych doświadczeń pora zabrać się za krytykę własnego obozu. Uderzmy się w pierś Panowie, chociaż, jak na złość, do opisu słabości Prawa i Sprawiedliwości najbardziej przydają się akurat te określenia i pojęcia, którymi w latach 90. posługiwano się podczas antyprawicowego Kulturkampfu".

Puenta tekstu jest jeszcze mocniejsza:

"Nie da się w nieskończoność udawać, że skoro prawicowy rząd znów krytykują "Gazeta Wyborcza", "Polityka" i "Przegląd", to znaczy, że wszystko jest w porządku. Prawica idzie w złą stronę".

Co konkretnie Jan Wróbel widzi złego w rządach PiS? Chociażby fatalną politykę kadrową (m.in. przy obsadzie ministrów skarbu i spraw zagranicznych), tolerowanie "byłego ostrego pióra faszystów" Piotra Farfała z LPR jako wiceprezesa TVP, wsparcie decyzji ministra edukacji Romana Giertycha o amnestii dla maturzystów (Wróbel wprost pisze, że "rząd, który poparł podobny zamach na prawo i sprawiedliwość, jest skompromitowany"), czy wreszcie zapatrzenie w lustrację jako najważniejszy cel obozu rządzącego.

Ale to nie jedyny atak na PiS w sobotnim "Dzienniku". Również w dziale "Opinie" znajdujemy obszerny, dwustronicowy tekst Joanny Lichockiej o ministrze spraw zagranicznych Annie Fotydze. Bardzo wobec niej krytyczny.
Czołówką gazety jest z kolei artykuł o 25-letnim Łukaszu Nowaczku, który został mianowany osobą odpowiedzialną za ruch samolotów na Okęciu. "Dziennik" zarzuca mu, że nie ma doświadczenia i jeszcze niedawno był zwykłym stażystą. A kto mianował Nowaczka? Urząd Lotnictwa Cywilnego. A więc administracja rządowa (prezesa ULC powołuje premier, na wniosek ministra transportu; oba te stanowiska są w rękach PiS).
Z kolei na str. 2 prominentny poseł PO Bronisław Komorowski porównuje wystąpienia Jarosława Kaczyńskiego do przemówień Władysława Gomułki i Fidela Castro.

A może to wszystko przypadek? Tego nie wiemy. Ale przynajmniej tekst Wróbla jest znaczący.
Przy czym trudno określić dotychczasową linię "Dziennika" jako konsekwentnie prorządową. Owszem, gazeta ma wyraźnie bardziej prawicowe oblicze od np. "Gazety Wyborczej". I to ją często zbliża do PiS. Faktem jest i to, że właśnie w "Dzienniku" prezydent Lech Kaczyński zamieścił kilka miesięcy temu obszerny tekst o tym, jak wyobraża sobie Unię Europejską. A tydzień temu ukazał się w "Dzienniku" spory wywiad z premierem Jarosławem Kaczyńskim, mocno wygładzający i ocieplający jego publiczny wizerunek.
Z drugiej strony, "Dziennik" ostro krytykuje koalicjantów PiS - Samoobronę i LPR. Chętnie otwiera łamy dla polityków PO i SLD czy otwarcie lewicowych publicystów (jak Sławomir Sierakowski czy Janusz Rolicki).

Ale chyba nikt dotąd tak otwarcie nie wzywał całego środowiska prawicowych publicystów do zwrócenia się przeciwko PiS.

Nie warto tu rozstrząsać kwestii, czy w ogóle istnieje coś takiego jak jednolite środowisko prawicowych publicystów. Załóżmy roboczo, że jest. I że jakoś zareaguje na tekst Jana Wróbla.
Być może Wróbel celowo wsadza kij w mrowisko. Może wyraża jakiś podskórny niepokój narastający w umysłach owych prawicowych publicystów? Podobny do niepokoju, który tli się w umysłach wielu działaczy PiS?
Co to za niepokój? Da się go streścić krótką frazą: "To nie tak miało być, przyjaciele".
Nie miało być koalicji z Samoobroną. Andrzeja Leppera w roli wicepremiera. Radykalnie populistycznych pomysłów Romana Giertycha... A o tzw. kadrowej ławce PiS wiadomo było, że - owszem - jest krótka, ale nie aż tak, jak na to wskazują niektóre nominacje w administracji publicznej.
Kroplą, która przelała czarę goryczy mogło być przesunięcie popularnego premiera Kazimierza Marcinkiewicza na stanowisko p.o. prezydenta Warszawy.

Jednak prawdziwym obszarem sporu prawicowych publicystów z PiS jest Telewizja Polska. Gdy jej prezesem został Bronisław Wildstein, owi publicyści wreszcie poczuli się dowartościowani. Wszak Wildstein to ich środowiskowy guru.
Gdy jednak Andrzej Lepper wezwał Wildsteina do dymisji, władze PiS nie zajęły jednoznacznego stanowiska. I to był sygnał, że coś z tym PiS jest nie tak.
Wildstein faktycznie rozważał dymisję. A my już w czerwcu pisaliśmy, że gdyby ją złożył, byłaby to klęska PiS. Dlaczego? Ot choćby właśnie dlatego, że przeciwko partii braci Kaczyńskich zwróciliby się ci sami prawicowi publicyści, do których teraz apeluje Jan Wróbel.

Inna rzecz, że obecny szef "Opinii" w "Dzienniku" Andrzej Godlewski do niedawna kierował redakcją publicystyki w telewizyjnej "Jedynce". Odwołał go właśnie Wildstein.

A może na naszych oczach rodzi się jakiś nowy nurt na polskiej prawicy? Nurt "inteligencki", "cywilizowany". Niechętny zbliżeniu PiS do Samoobrony i LPR. Ale zarazem zdecydowanie antylewicowy i nieufny wobec PO. Może twarzą takiego nurtu mógłby być Kazimierz Marcinkiewicz?

Co o tym sądzicie?
No i jak Wam się podoba apel Jana Wróbla? Jak odbieracie postawę "Dziennika" wobec rządu i PiS?