"Polska - Gazeta Wrocławska" próbuje nadrobić stracony czas. Czy nie za późno?

Patrycja słusznie odnotowuje pojawienie się dziennikarskich blogów na stronie "Polski - Gazety Wrocławskiej". Jestem sceptyczny wobec tej inicjatywy.

Po pierwsze - bo została podjęta o całe trzy lata za późno. Blogi dziennikarzy były zjawiskiem nowym, świeżym i robiącym wrażenie w 2006 r. Czas pokazał, że niektórzy dziennikarze okazali się blogerami wybitnymi (Wojciech Orliński), niektórzy kompletnie nie sprawdzili się w tej roli (Piotr Zaremba), inni radzili sobie nieźle, ale po jakimś czasie porzucili blogowanie (Michał Karnowski). Dziś samo prowadzenie bloga nie robi już na nikim wrażenia. Trzeba umieć to robić.

Po drugie - bo blogi "Polski - Gazety Wrocławskiej" zostały najwyraźniej wprowadzone odgórnie, przymusowo. Z właściwą sobie arogancją wprost pisze o tym w swoim pierwszym wpisie Aleksander Malak, czyli Andrzej Bułat - notabene niegdysiejszy redaktor naczelny "Gazety Robotniczej", poprzedniczki "Polski - Gazety Wrocławskiej". To jego zaskakujące wyznanie całkowicie dyskredytuje blogerską inicjatywę "P-GW".

Zresztą na koniec swojego wpisu Bułat zniechęca czytelników do komentowania. Z blogerskiego punktu widzenia to gorzej niż zbrodnia.

Kierownictwu "P-GW" podpowiadam: lepiej żeby dziennikarz nie blogował, niż żeby robił to pod przymusem. Jest ryzyko, że ta inicjatywa zakończy się klęską. I to szybko.

Co robić? Podpatrzyć jak robią to najlepsi. Budować tematyczne społeczności wokół blogów (tu wzorcem dla Marcina Rybaka może być blog Pinia o korupcji w polskim futbolu). Oferować jakąś wartość dodaną, której nie znajdziemy w gazecie, a która nie będzie ograniczała się do zdawkowych uwag o pogodzie i własnym samopoczuciu. Pokazywać kulisy własnej pracy.

Paradoksalnie, wielkim atutem tej inicjatywy może być wspomniany Andrzej Bułat. Jego narzekania na blogowanie są tak zaskakujące, że już same w sobie tworzą pewną wartość dodaną. Byle tylko znaleźli się internauci, którzy zechcą to czytać i - na złość autorowi - komentować.

Nawiasem mówiąc, Bułat to człowiek, który swego czasu przeprowadził akcję sprzedaży "Gazety Robotniczej" niemieckiemu koncernowi Verlagsgruppe Passau. Z perspektywy czasu uważam, że było to najważniejsze wydarzenie na wrocławskim rynku prasowym po 1990 roku.

Gdyby Andrzej Bułat zechciał blogować o kulisach tamtej operacji i np. o realiach pracy w "Gazecie Robotniczej" za czasów PRL, a zwłaszcza podczas przełomu 1989 roku - jego blog mógłby być naprawdę interesujący. Byle pisał szczerze, obszernie, nie stroniąc od mocnych ocen. Tu wzorcem może być świetnie znany Bułatowi (i cytowany przez Patrycję) Adam Kłykow.

W erze Twittera, społeczności i multimediów zmuszanie dziennikarzy do blogowania trąci myszką. Tym bardziej radzę jakoś "podkręcić" ten projekt ;)