Odejście Marka Jurka z PiS to ważny manifest polityczny prawicowych ultrasów

Maski opadają. Ultrasi i monarchiści wychodzą z cienia i w imię zasad zrywają z PiS. Politycznie nic nie osiągną - po prostu wrócą do swojej ultrasowskiej niszy. Po drodze pokrzyczą jeszcze: "Król jest nagi, PiS to łżeprawica!". Czy w tej sytuacji PiS przestanie udawać prawicę?

Takie właśnie jest - moim zdaniem - tło odejścia Marka Jurka z PiS.

Pierwszą moją reakcją na decyzję Jurka było totalne zdziwienie. W głowie mi się nie mieści, by ktoś mógł oddać władzę w imię walki z aborcją. Zwłaszcza że chodzi przecież nie tylko o swój własny, indywidualny kawałek władzy (w tym przypadku marszałkostwo Sejmu), ale być może o całą władzę w państwie, jaką sprawuje teraz PiS. Wszak odejście Marka Jurka może uruchomić serię zdarzeń, które doprowadzą do przejęcia steru rządów przez Platformę Obywatelską. A może wręcz przez koalicję PO z lewicą.

Takiego gestu nie wykonałby chyba nawet ajatollah Chomeini.

Przez chwilę myślałem sobie jeszcze, że może Jurek wzmocnił w ten sposób swój ideowy wizerunek w oczach radykalnego elektoratu. No ale co to mu da? Założy nową formację - i powalczy o 5 proc. głosów? Zwiąże się z LPR - i natychmiast popadnie w konflikt z Romanem Giertychem i jego otoczeniem? Wystartuje jako kandydat niezależny do Senatu - i zostanie sobie samotnym senatorem? Bez sensu.

Dlatego uważam, że gest Jurka miał podłoże czysto ideowe, a nie polityczne. Żeby je zrozumieć, trzeba pamiętać, że Marek Jurek jest członkiem honorowym fundamentalistycznie prawicowego Klubu Zachowawczo-Monarchistycznego. Współpracuje z konserwatywnym, katolickim czasopismem "Christianitas". To ideowiec. Kto czyta publicystykę polskich monarchistów, ten wie, jak wielką wagę przykładają oni do tropienia myśli i czynów swoich ideowych antenatów w czasach, gdy monarchia była już tylko wspomnieniem. Bezkompromisowy ideowiec, który woli umrzeć w samotności niż bratać się ze zgniłym systemem demoliberalnym - to typ postaci wysoko ceniony przez monarchistów. Myślę, że Jurek postanowił być kimś takim.

Zwróćmy też uwagę, jacy posłowie PiS poparli Jurka. Jest wśród nich Artur Zawisza - członek zwyczajny Klubu Zachowawczo-Monarchistycznego. Także Małgorzata Bartyzel, prywatnie żona prof. Jacka Bartyzela, głównego ideologa polskich monarchistów, przewodniczącego Straży Klubu Zachowawczo-Monarchistycznego.

Przypomnę, że o monarchistach w Sejmie zrobiło się głośno w grudniu 2006 r., gdy zaproponowali intronizację Jezusa Chrystusa na Króla Polski. To się nie udało. Ale za to Marek Jurek wywalczył u papieża zacną patronkę dla Sejmu - ma nią być Matka Boża Trybunalska.

Kto śledzi uważnie media, ten mógł od niedawna spodziewać się, że PiS-owscy ultrasi wywiną jakiś numer. Pod koniec marca prof. Jacek Bartyzel - powtórzę, że to ideowy guru ultrasów - zamieścił w "Rzeczpospolitej" artykuł pod znamiennym tytułem "Na gruzach rewolucji moralnej" (na ten tekst zwrócił moją uwagę w swoim blogu Olgierd Rudak). Artykuł wisi sobie na stronie Konserwatyzm.pl. Mówiąc krótko, Bartyzel obnaża w nim PiS jako partię de facto lewicową, jakobińską. Co prawda, ten żarliwy publicysta dopuszcza taktyczne sojusze ultrasów z partiami typu PiS w imię realizacji wspólnych celów. Ale dodaje przy tym ze smutkiem, że "bilans rządów PiS jest przygnębiający".

A oto konkluzja tego tekstu prof. Bartyzela. Znamienna:

Przysłowiową kroplą rozlewającą czarę goryczy jest jawne złamanie i przez szefa rządu, i większość parlamentarzystów PiS, moralnego konsensu w kwestii najbardziej elementarnej, czyli ochrony życia poczętego. Zarówno podany do wiadomości publicznej warunek, jaki premier postawił Marszałkowi Sejmu – samodzielne zebranie większości potrzebnej do zmiany konstytucji, wraz z ostrzeżeniem, że bierze na siebie odpowiedzialność za ewentualną porażkę – jak wypowiedzi niektórych posłów (myślę tu zwłaszcza o Jacku Kurskim), życzących marszałkowi powodzenia, lecz wyrażających troskę czy mu się uda, trudno nazwać inaczej, jak hipokryzją. Jest przecież oczywiste, że tylko wystąpienie klubu parlamentarnego PiS, i z pełnym poparciem lidera tego obozu, jako zwartego monolitu w obronie życia, mogłoby wpłynąć zachęcająco na tych posłów z klubów opozycyjnych, którzy jeszcze się wahają, lecz idei konstytucyjnego umocowania prawa do życia nie są obcy. (...)

Marszałek Marek Jurek, z elegancką powściągliwością, opisał powstałą w PiS sytuację jako „impas moralny” i wyznał, że stanowi ona powód do głębokiego przemyślenia. Trudno się z tym nie zgodzić. Konserwatyści w PiS mają dziś bardzo dużo do myślenia.

Przypomnę. Te słowa ukazały się drukiem pod koniec marca. Ponad dwa tygodnie temu.

Zerwanie z PiS - w połączeniu z tekstem prof. Bartyzela - to prawdziwy manifest polityczny polskich ultrasów. Ich zdaniem, PiS to łże-prawica. Czy PiS się tym przejmie? Wątpię. Acz ewolucja tej partii w stronę odnowionego Porozumienia Centrum przesuwa formację braci Kaczyńskich bliżej środka sceny politycznej. Nie wiadomo tylko, czy ten kierunek wzmocni czy - przeciwnie - osłabi PiS.

Na koniec przypomnę jeszcze tytuł książki Marka Jurka. "Reakcja jest objawem życia". Jakże ultrasowski. Jakże na czasie.

Tak czy owak, tego typu ideowe wystąpienia to prawdziwa rzadkość w polskiej polityce. Co o tym sądzicie?