Jak WSI podpuściły "Gazetę Wyborczą" przeciwko Radkowi Sikorskiemu

Smakowity wątek z raportu z likwidacji WSI (str. 74-75). Oto w 1992 r., w ramach operacji "Szpak", której celem było rozpracowanie ówczesnego wiceministra obrony narodowej Radka Sikorskiego, Wojskowe Służby Informacyjne posłużyły się "Gazetą Wyborczą". A konkretnie - jej publicystą Edwardem Krzemieniem.

Edward Krzemień jest dziś wiceszefem działu krajowego "Wyborczej".

Oto, co czytamy w raporcie:

W toku sprawy ["Szpak"] podjęte zostały działania mające na celu inspirowanie artykułów prasowych negatywnie pokazujących osobę Sikorskiego, zwłaszcza jako wiceministra obrony narodowej w rządzie Jana Olszewskiego. Jedną z inspirowanych przez WSI osób był dziennikarz "Gazety Wyborczej", Edward Krzemień.

W tym miejscu następuje przypis:

Wcześniej dokonano rozpoznania operacyjnego osoby E. Krzemienia za pośrednictwem rzecznika prasowego MON Ryszarda Tabora - który był OZI [Osobowym Źródłem Informacji] obsługiwanym przez płk R. Loncę. Poprzez R. Tabora WSI uzyskało informacje o negatywnym nastawieniu red. E. Krzemienia do postulowanych przez środowiska prawicowe zmian w WP [Wojsku Polskim] i do osoby wiceministra R. Sikorskiego. W toku dalszych działań ustalono, że red. E. Krzemień jest zainteresowany napisaniem krytycznego artykułu o R. Sikorskim i skompromitowaniu go. Dzięki temu doszło do sytuacji ocenionej jako niezwykle "korzystna" dla WSI w apsekcie podjęcia działań inspirujących. Wówczas prowadzący sprawę zdecydowali się podstawić red. E. Krzemieniowi oficera WSI, który miał podsuwać mu materiały źródłowe do planowanych przez niego artykułów. E. Krzemień w swoich artykułach dotyczących sytuacji w resorcie obrony narodowej bardzo negatywnie przedstawiał osobę wiceministra R. Sikorskiego.

Mam wrażenie, że gdzieś już tę opowieść czytałem, ale przytaczam ją, bo jest znamienna. Trudno na jej podstawie krytykować Edwarda Krzemienia (ma prawo mieć swój pogląd na sytuację w wojsku, co najwyżej nazbyt dobrodusznie podszedł do osób, które udzielały mu informacji na ten temat). Ale jego casus powinien dać dużo do myślenia dziennikarzom.

Po prostu łatwo jest dać się wkręcić.