Ochłapy za internowanie...

Powoli kończą się procesy dotyczące zadośćuczynienia za internowanie w czasie stanu wojennego. We wtorek miałem okazję być na jednej z takich spraw, gdzie były opozycjonista starał się o maksymalne zadośćuczynienie w wysokości 25 tysięcy złotych. W pierwszym procesie dostał 3,750 złotych, Sąd Apelacyjny we Wrocławiu podniósł jednak tę kwotę do 10 tysięcy.

Ryszard Czech pracował na początku lat 80. we wrocławskim MPK. Był internowany przez 2,5 miesiąca. W czasie gdy przebywał za kratkami, jego żona często była wzywana do SB na przesłuchania. Po jednym z nich trafiła do szpitala, gdzie poroniła. Pan Ryszard po wyjściu na wolność został zmuszony przez SB do zwolnienia się z pracy. Ponieważ został bez pieniędzy, z wilczym biletem nie miał szans na zatrudnienie, skorzystał z sugestii esbeków i wyjechał do Francji. Tam zresztą żyje do dziś. W pierwszym procesie Sąd Okręgowy we Wrocławiu uznał, że byłemu opozycjoniście należy się niecałe 4 tysiące złotych. Sąd Apelacyjny podwyższył wysokość zadośćuczynienia do 10 tysięcy (argumentów sądu i prawnika opozycjonisty można posłuchać tutaj).
Kwota ta jednak wydaje się nadal żenująco niska. Łącznie w sądach okręgu wrocławskiego wnioski złożyło niespełna 300 osób. Czy rzeczywiście byłoby to tak duże obciążenie dla skarbu państwa gdyby wszystkim wypłacić maksymalne zadośćuczynienie? Chyba nie...

Kiedy w styczniu pisałem na ten temat po raz pierwszy to pytałem czy jest sens starać się o zadośćuczynienie. Adwokat reprezentujący Ryszarda Czecha przekonał mnie, że warto. Ludzie, którzy nie potrzebują bowiem tych pieniędzy mogli by je przekazać na rzecz swoich kolegów, którzy "klepią biedę"...