Joe Strummer - niepisana przyszłość

"Joe Strummer - niepisana przyszłość" - dokument, o którym słyszałem od jakiegoś czasu wreszcie dane było mi zobaczyć. Film Juliana Temple zrobił na mnie wielkie wrażenie.

Na ten film wybieraliśmy się z Pat od kilku dni. Jednak dochodziły do nas pogłoski, że cieszy sie wielką popularnością i na bilety nie ma szans. Rzeczywiście, znajomy próbował we wtorek na 22.00 i wejściówek już nie było. I straszył - biletów nie ma też na czwartek i niedzielę. I rzeczywiście na czwartek już nie było, ale na niedzielę udało mi się zarezerować. Szkoda tylko, że nie udało się odebrać. No ale nie spodziewałem się, że rezerwacje są ważne tylko kilka godzin. No ale udało się załatwić karnety. Przed salą numer 5 w Heliosie spora kolejka, sala mała, ale udaje się wejść. I od pierwszych minut film wbija w fotel. Niesamowity zbiór archiwalnych zdjęć i filmów uzupełniony wypowiedziami robi niesamowite wrażenie. Fragmenty występów 101 ers - kapeli założonej przez Joe'a w 1974 roku (hmm, miałem wówczas 4 lata), potem Clash z różnych lat i na koniec The Mescaleros. I jeszcze kawałek z koncertu z 2002 roku Joe i Micka Jonesa, zagrany dla strażaków. To wszystko robi wielkie wrażenie. Krótka opowieść o reakcji Strummera na informację, że na bombie, która miała spaść na Irak znalazł się napis "Rock the Casbah" (tytuł utworu The Clash). I nawet łezka zakręciła się na koniec oku, gdy opowieść dobiega końca - smutnego końca - śmierci Joe, który zmarł w grudniu 2002 roku. Okazało się, że miał poważną wadę serca.

To nie pierwszy film Juliana Templa, który robi wrażenie. Wcześniej widziałem "Sex Pistols- Brud i wściekłość", a jeszcze wcześniej "The Great Rock and Roll Swindle". Ten pierwszy trafił do kin w Polsce dzięki jednej kopii, która - jak pamiętam - dotarła do Wrocławia rok po premierze. Mam nadzieję, że taki los nie spotka "Niepisanej przyszłości". I jeszcze jedna sprawa. Film o Strummerze jest świetny bo różnica cywilizacyjna między Polską a Zachodem przejawiała się m.in. w dostępności do kamer video. Stąd tak dużo archiwaliów. U nas zrobienie dokumentu o punk rocku z lat 70-tych było by niemożliwe z braku takowych, z początku lat 80-tych byłoby zapewne lepiej bo wtedy panowie z SB podobno kręcili i nagrywali już wszystko. Kto wie co kryją zasoby IPN 8-).

The Clash to zespół, który robił na mnie wrażenie od najmłodszych lat, gdy zainteresowałem się punk rockiem. Ten gatunek nie kojarzy mi się - jak innym - z Sex Pistols i ich staczaniu się na dno, a właśnie z Clash czy Dead Kennedys. Zaangażowanych politycznie kapelach, których nie interesowało jedynie picie i ćpanie. Cieszę się, że teraz dzięki takiemu dokumentowi mogę drogę Joe'a poznać o wiele lepiej. A tutaj na YouTube można pooglądać, posłuchać, powspominać różnych kapel Joe'a Strummera...