W Polsce właśnie wybuchła wojna o nowe pojmowanie praw autorskich

"Złodziej", "bolszewickie pomysły" - takie inwektywy usłyszał podobno pod swoim adresem Jarosław Lipszyc, propagator wolnych licencji i swobodnego dostępu do tzw. dóbr kultury, prezes Fundacji Nowoczesna Polska. Te sympatyczne określenia nie padły pod jego adresem w jakiejś spelunie. Ani podczas meczu piłkarskiego. Ani w ciemnym parku.

Lipszyc usłyszał je na trwającym właśnie w Krakowie Kongresie Kultury Polskiej. Od przedstawicieli szeroko pojętego świata tzw. kultury.

Jako pierwszy napisał o tym Edwin Bendyk z "Polityki", publicysta, apostoł nowej cywilizacji, który tak m.in. opisuje pierwszy dzień Kongresu:

Ciekawe jest zarówno to co się mówi podczas wystąpień plenarnych, to o czym się dyskutuje podczas seminariów specjalistycznych ale najciekawsze jest to, co się mówi w kuluarach i czego się nie mówi. A nie mówi się wielu rzeczy, bo w programie zabrakło miejsca dla wielu przejawów żywej kultury, która nie zmieściła się w horyzoncie postrzegania komitetu programowego kierowanego przez prof. Piotra Sztompkę. Nie ma niemal nic o organizacjach społecznych i nowych formach kultury dziejącej się poza oficjalnym obiegiem. Tematy kluczowe, jak kwestia praw autorskich zostały opanowane przez kartel organizacji zbiorowego zarządzania. Biedny Jarek Lipszyc, który miał wprowadzenie do dyskusji w panelu o prawach został rozjechany, a jego egzekucja przypominała "ustawkę", jakby wszystko było z góry zaplanowane.

Ten wątek podjął w blogu Piotr "VaGla" Waglowski, najbardziej znany polski spec od prawnych aspektów działania internetu. W jego wpisie znajdziemy zapis wideo z kongresowego wystąpienia Lipszyca oraz pakiet stosownych linków. "VaGla" dodaje:

Jarosław Lipszyc "wrzuca" właśnie do internetu kolejne nagrania, więc - być może - będzie można zobaczyć również akt egzekucji, który ponoć następował etapami (w kolejnych wystąpieniach osób komentujących wstęp padło ponoć zarówno "złodziej", jak i "bolszewik")...

Tak oto do Polski dotarła wojna, która trwa już na dobre na Zachodzie. Po jednej stronie barykady jest świat internetu, w którym normą jest swobodna wymiana i remiksowanie "dóbr kultury". Po drugiej stronie są właściciele i zarządcy praw autorskich. Kolejne bitwy tej wojny prowadzone są o serwisy P2P (na czele ze słynnym The Pirate Bay), o utwory zamieszczane w takich miejscach jak YouTube, tudzież np. o projekt Google Books. Arenami bojów są m.in. sądy i parlamenty. Wśród uczestników sporu znajdziemy władze Francji i Komisję Europejską.

Atak na Jarosława Lipszyca oznacza, że po raz kolejny duże instytucje kultury udają, że nie dostrzegają rewolucyjnych zmian, jakie zaszły w - że tak powiem - formach zaangażowania zwykłych ludzi w tworzenie i odbiór sztuki. Ale też np. w formach przekazu treści przez media. Ministerstwo kultury w zasadzie nie zauważyło internetu nie tylko w swoim projekcie ustawy medialnej, ale też podczas niedawnej debaty o przyszłości mediów - co odnotował Dominik Kaznowski.

Zdecydowanie popieram liberalizację reżimu praw autorskich. Zdecydowanie opowiadam się za taką definicją mediów publicznych, która na pierwszym miejscu uwzględni internet - i to w jego interaktywnej formule.

Atak na Lipszyca (którego - żeby było jasne - w ogóle nie znam) traktuję jako casus belli. Powalczmy więc - jak kto może. Punktem dojścia są zmiany w polskim prawie.